Jak czytamy w  kronice Jana Długosza, historia zamku w Czyżowie sięga XVw.  Jego właścicielem był kasztelan sandomierski i członek rady królewskiej Władysława Jagiełły – Michał Ligęza z Czyżowa herbu Półkozic.  Do budowy warowni  wykorzystał materiał przeznaczony na odbudowę  budynków sakralnych w Zawichoście, a  być może nawet  sam rozebrał zniszczone mury i przewiózł je do Czyżowa. Stracił wówczas życzliwość króla, a  ludzie mieli mu za złe to, co zrobił. Jak głosi legenda, po śmierci spotkała go zasłużona kara. W ufundowanym przez niego, miejscowym kościele, podczas nabożeństwa ołtarzowe świece łamały się i gasły. Słyszano też jęki i szlochy zmarłego.  Trumnę przeniesiono więc na przykościelny cmentarz, ale i tam ziemia nie chciała przyjąć grzesznika. W końcu ciało Michała pochowano w lesie koło Lasocina, gdzie wielkie stado kruków rozszarpało je na strzępy. Dusza nieszczęśnika zaznała wreszcie spokoju, a miejsce to nazwano odtąd Krukowem.

 

Późnobarokowy portal – najwspanialszy element dekoracji pałacu

Zamek Michała z Czyżowa w XVI w. przejął ród Zaklików herbu Topór, który władał okolicą ponad 200 lat. Niestety, w czasie potopu szwedzkiego warownia została zniszczona. Podziwiany obecnie późnobarokowy pałac  powstał na gruzach dawnego zamku w latach 1740-1750, z inicjatywy  kasztelana połanieckiego Aleksandra Zakliki Czyżowskiego. Projekt posiadłości oparty był na wzorcu istniejącego już pałacu Lubomirskich w Puławach, który zaprojektował  wybitny architekt Tylman z Gameren. Najwspanialszym elementem pałacu jest portal nad wyjściem na taras, od strony ogrodu. Efektowne rzeźby Marsa, Tatara i Kozaka a także  postaci atlantów, dźwigających bogato zdobiony kartusz herbowy z herbem Topór, wykonane zostały przez utalentowanego, bawarskiego rzeźbiarza Tomasza Huttera. Po bokach fasady znajdują się dwa alkierze, a całość otaczają pozostałości dawnego parku krajobrazowego.

 

 W/g legendy wzgórze, na którym stoi pałac, usypali jeńcy tatarscy

Z  czyżowską rezydencja związanych jest wiele znanych i wybitnych postaci. Należała do nich Jadwiga Prendowska , kurierka gen. Mariana Langiewicza w powstaniu styczniowym i jej mąż Henryk, komisarz województwa sandomierskiego. Mieszkał tam również Józef Targowski,  znany w okresie II Rzeczypospolitej polityk i dyplomata, ostatni właściciel pałacu przed jego nacjonalizacją. W okresie międzywojennym przebywali w nim m.in. Władysław Reymont i Witold Gombrowicz oraz prezydenci Stanisław Wojciechowski i Ignacy Mościcki. Podczas wojny mieszkał tam również  ppłk Antoni Żółkiewski ps. „Lin", dowódca Inspektoratu Sandomiersko-Opatowskiego AK.

 

W komnatach pałacu przebywali znamienici goście

 

Kilkakrotnie przebudowywany służył za niemiecki szpital, a później siedzibę szkoły by wreszcie trafić do rak prywatnych przedsiębiorców

Pierwsza rozbudowa  na początku XIX w. i kolejne, prowadzone w latach 20-tych XX w. miały na celu konserwację murów pałacu i zwiększenie ilości pomieszczeń mieszkalnych. Od 1944r. pałac służył Niemcom za szpital. Po tym, jak rozkradziono wszystko co cenniejsze , był jeszcze siedzibą szkoły, a pełną renowację przeprowadzono dopiero w latach 1978-91. W 1996r.  posiadłość kupili przedsiębiorcy, którzy pięknie ją odnowili  i zorganizowali w niej hotel. W pałacu odbywają się biesiady, bale, a po okolicy można  pojeździć konno.